ஆப்ரிக்கா முதல் மெக்சிகோ வரை 8,800 கி.மீ நீளம்… அட்லாண்டிக்கை திணற வைக்கும் கடற்பாசிகள்!

ஆப்ரிக்கா முதல் மெக்சிகோ வரை 8,800 கி.மீ நீளம்… அட்லாண்டிக்கை திணற வைக்கும் கடற்பாசிகள்!

கடந்த 15 ஆண்டுகளாக, அட்லாண்டிக் பெருங்கடலில் மாபெரும் கடற்பாசிப் படலம் வளர்ந்து வருகிறது. விண்வெளியில் இருந்து பார்க்கும்போது, இது மேற்கு ஆப்பிரிக்காவின் கடற்கரையிலிருந்து மெக்சிகோ வளைகுடா வரை இணைக்கும் ஒரு பிரம்மாண்டமான பழுப்பு நிற ‘ரிப்பன்’ போலக் காட்சியளிக்கிறது. ஒரு காலத்தில், இந்த சர்காசம் (Sargassum) எனப்படும் கடற்பாசி, சர்காசோ கடலில் (Sargasso Sea) மட்டுமே காணப்பட்டது. ஆனால், கடந்த மே மாதம் எடுக்கப்பட்ட செயற்கைக்கோள் படங்கள், 37.5 மில்லியன் டன் எடை கொண்ட இந்த பழுப்பு நிற ‘ரிப்பன்’, 8,850 கி.மீ தூரத்திற்குப் பரவியிருப்பதை அதிர்ச்சியுடன் வெளிப்படுத்தின.இந்நிகழ்வு “கிரேட் அட்லாண்டிக் சர்காசம் பெல்ட்” (Great Atlantic Sargassum Belt – GASB) என்றழைக்கப்படுகிறது. 2011 ஆம் ஆண்டு முதன்முதலில் இதன் பெரிய வளர்ச்சி கவனிக்கப்பட்டது. அன்று முதல் தொடர்ந்து வளர்ந்து வரும் இது, இப்போது அமெரிக்கக் கண்டத்தின் அகலத்தை விட கிட்டத்தட்ட இருமடங்கு பெரிதாக உள்ளது.சர்காசம் கடற்பாசி பொதுவாக ‘ஒலிகோட்ரோபிக்’ (oligotrophic) எனப்படும் ஊட்டச்சத்து குறைவாக உள்ள, சூடான மற்றும் உப்புத்தன்மை வாய்ந்த நீரில்தான் வசிக்கும். ஆனால், இப்போது இந்த கடற்பாசி நைட்ரஜன் மற்றும் பாஸ்பரஸ் அதிகம் உள்ள, ஊட்டச்சத்து நிறைந்த நீரில் அபரிமிதமாக வளர்வது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இந்த வெடிப்பு போன்ற வளர்ச்சி, மனிதனால் ஏற்படும் ஊட்டச்சத்து பெருக்கத்துடன் நேரடியாகத் தொடர்புடையது.குறிப்பாக, அமேசான் போன்ற பெரிய ஆறுகளிலிருந்து வெளியேற்றப்படும் ஊட்டச்சத்துக்கள், மற்றும் விவசாயக் கழிவுகள், தொழிற்சாலை கழிவுநீர், மற்றும் காற்றில் பரவும் ஊட்டச்சத்துக்கள் போன்ற மனிதனால் ஏற்படும் காரணிகளால் (anthropogenic sources) கடலில் கலக்கும் சத்துக்களே இதற்குக் காரணம்.ஃப்ளோரிடா அட்லாண்டிக் பல்கலைக்கழகத்தின் ஹார்பர் பிராஞ்ச் ஓஷனோகிராஃபிக் இன்ஸ்டிடியூட் நடத்திய ஆய்வின்படி, 1980 மற்றும் 2020 க்கு இடையில், சர்காசம் கடற்பாசியின் திசுக்களில் நைட்ரஜன் உள்ளடக்கம் 55 சதவீதம் அதிகரித்துள்ளது தெரியவந்துள்ளது. அமேசான் நதி கடலில் கலக்கும் இடத்தில் இந்த ஊட்டச்சத்துப் பெருக்கம் மிக அதிகமாக உள்ளது. கல்ஃப் ஸ்ட்ரீம் (Gulf stream) போன்ற இயற்கையான கடல் நீரோட்டங்கள், இந்தக் கடற்பாசியைக் கண்டம் முழுவதும் கொண்டு செல்கின்றன.சர்காசம் படலம், பல வகையான மீன்கள், நண்டுகள், இறால்கள், ஆமைகள் மற்றும் பிற உயிரினங்களுக்கு ஒரு சிக்கலான மற்றும் மாறுபட்ட சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை வழங்குகிறது. இருப்பினும், இதன் கட்டுக்கடங்காத பெருக்கம் விஞ்ஞானிகளிடையே தொடர்ச்சியான கவலைகளை எழுப்பியுள்ளது.பவளப்பாறைகள் பாதிப்பு: இவை கடலின் மேற்பரப்பை மூடுவதால், பவளப்பாறைகளின் ஒளிச்சேர்க்கைக்கு (photosynthesis) தேவையான சூரிய ஒளியைத் தடுக்கின்றன. இவை கடலில் உள்ள மிகப்பெரிய “கார்பன் சேமிப்புக் கிடங்குகளை” (carbon sinks) சேதப்படுத்தும்.தீங்கு விளைவிக்கும் வாயுக்கள்: இந்தக் கடற்பாசி சிதைவடையும் போது, ஹைட்ரஜன் சல்பைடு, மீத்தேன் மற்றும் பிற பசுமைக்குடில் வாயுக்களை (greenhouse gases) வெளியிடுகிறது. இது கரையில் ஒதுங்கும் போது, கடலோர சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது. சுற்றுலா, மீன்பிடித்தல் மற்றும் உள்ளூர் பொருளாதாரங்களைப் கடுமையாகப் பாதிக்கிறது.அதிக செலவு: இதைக் கடற்கரையிலிருந்து அகற்றும் செயல்முறை மிகவும் செலவு பிடிப்பதாகவும், உள்கட்டமைப்பிற்குச் சேதம் விளைவிக்கக் கூடியதாகவும் உள்ளது. 1991 ஆம் ஆண்டில், புளோரிடா கடற்கரையில் சர்காசம் குவிந்ததால், ஒரு அணுமின் நிலையம் தற்காலிகமாக மூடப்பட்டது.கடல் வெப்பமயமாதல் தொடர்வதால், இந்தக் கடற்பாசி வளர உகந்த வெப்பநிலை கிடைக்கிறது. காலநிலை மாற்றம், காற்றின் திசை மற்றும் நீரோட்டங்களில் ஏற்படும் மாறுபாடுகள், இந்த சர்காசம் படலத்தை சர்காசோ கடலுக்கு வடக்கேயும் பரவச் செய்யும் என்று விஞ்ஞானிகள் கணித்துள்ளனர்.